Una imaxe con moitos "enfoques" (. A vida dura rural na que había que buscar o sustento "de sol a sol" moitas veces "debaixo das pedras". E a vida chegou envelleceu axiña as xentiñas "moi traballadas". Os mortos queridos nestas idades son motos. Renderlle agarimos e gratitudes "in situ" é tamén, dalgún xeito, reconfortante.
dia de santa lucia en frades mondariz
De: Jose R Iglesias
Nos pasamentos sin retorno, quedan os agarimos e as penas dos familiares. Estas imaxes moi frecuentes nos camposantos, son multitudinarias no días do enterro e no día dos fieis difuntos. As vidas pasan, pasamos; pero os quereres e as gratitudes viven mentras vivas as persoas. Estou lembrando o poema : " Y yo me iré . . . y se quedarán los pájaros cantando" de Juan Ramón Jiménez, que o recito ou rezo con sentimento ou devoción ou as dúas cousas a vez, dende hai alomenos vinte anos que o memoricei. Penso que é moi fermoso e cheo de razóns.
Una imaxe con moitos "enfoques" (. A vida dura rural na que había que buscar o sustento "de sol a sol" moitas veces "debaixo das pedras". E a vida chegou envelleceu axiña as xentiñas "moi traballadas". Os mortos queridos nestas idades son motos. Renderlle agarimos e gratitudes "in situ" é tamén, dalgún xeito, reconfortante.
